Retailers zijn woedend. Voor 24 geadverteerde auto's betaalt een autobedrijf bijna drieduizend euro (zonder extra opties). In Nederland is dat ongeveer 500 euro.
Het is niet helder of de hackers gegevens hebben buitgemaakt. Nadat duidelijk werd dat het om een gerichte hackpoging ging, zijn direct delen van de systemen gecontroleerd offline gehaald.
18 A4’tjes, 4 postzegels en maanden wachten op mijn geld. Beste Belastingdienst, breek dat belachelijke rest-BPM-beleid af
De Belastingdienst zou ook zichzelf een enorm plezier doen door het proces te digitaliseren. De besparing zal gelijk zijn aan eventuele hogere rest-BPM-bedragen die uitgekeerd moeten worden.
Onlangs verkocht ik na vele jaren trouwe dienst mijn BMW X3 Diesel (nee, ik heb nog geen nieuwe auto gekocht). Ik heb een Roemeen heel blij gemaakt met mijn X3. Naast de verkoopprijs zat er ook nog rest-BPM op de auto: 1.450 euro. Ik ben nu bezig die terug te vragen. En dat is niet zomaar gedaan: ik heb 18 A4’tjes aan bewijs op de bus moeten doen (kostte 4 postzegels en een uur werk).
Nou exporteer ik gelukkig zelf in principe nooit auto’s. Maar de hoeveelheid werk die er komt kijken bij het terugvragen van rest-BPM is enorm. Niet alleen voor het autobedrijf, ook voor de Belastingdienst zelf. Er worden honderdduizenden auto’s geëxporteerd; dus ik schat dat er zomaar 2 miljoen A4’tjes moeten worden ingescand en gedocumenteerd. In deze zwaar gedigitaliseerde tijd is dat ronduit belachelijk.
Maar het is natuurlijk niet zonder reden dat de Belastingdienst het proces rond de rest-BPM zo complex mogelijk maakt. Enerzijds wil de staat natuurlijk niet teveel terugbetalen, anderzijds is er enorme vrees voor misbruik van de regeling. En net zoals in de artikelen van Bart Kuijpers van vorige week over exporteren tegen nultarief en BPM-taxaties zet de Belastingdienst zware wapens in om misbruik tegen te gaan. Met als gevolg dat iedereen gefrustreerd is, terwijl de boefjes allang nieuwe werkwijzes en methodes gevonden hebben.
Een Duitse registratie, al duurt die maar één dag, volstaat om de rest-BPM te kunnen terugvragen.
Overigens gaan er ook dingen goed. Zo werd dit jaar eindelijk de jarenlange discussie over de Duitse registratie beslecht. Een Duitse registratie, al duurt de registratie maar één dag, volstaat om de rest-BPM te kunnen terugvragen. Hierover zijn meerdere rechterlijke uitspraken geweest en inmiddels heeft de Kennisgroep van de Belastingdienst zelf erkend dat bij export gebruik gemaakt kan worden van een ‘Duitse brief’ (Kraftfahrzeugbrief) en dat het irrelevant is dat de inschrijving van het motorrijtuig in Duitsland na korte tijd beëindigd wordt. In afwachting van dit besluit werd de teruggave van grote sommen rest-BPM opgehouden. Inmiddels zijn die gelden uitbetaald.
Nieuw beleid
Nou is de Belastingdienst bezig om het beleid rond de rest-BPM te herzien. Een goede zaak. Althans als er echt nieuw beleid volgt. Wat op tafel ligt is dat alle export-bewijslast geschrapt wordt. Bij een exportmelding (OREH) krijgt het bedrijf gewoon de BPM terug. Er is wel een maar: de Belastingdienst denkt aan een termijn van 9 of 10 jaar. Ik zie liever 12 jaar, maar dit zou geen dealbreker mogen zijn. Ook wordt er gedacht aan een minumumbedrag, maar dat schijnt Europees lastig te liggen. Ook zou er pas na 3 of zelfs 12 maanden tot uitbetaling worden overgegaan en dat zou ik echt zeer onwenselijk vinden.
De 'bewijslast'. (Foto: Rolf Westgeest)
Angst voor misbruik
Bij de overheid heerst de angst dat nieuw beleid leidt tot veel hogere rest-BPM bedragen. En tot misbruik. Een voorbeeld dat ik hoorde: de fiscus is bang dat op een dikke S-Klasse diesel voor 40 duizend rest-BPM online wordt teruggevraagd en direct wordt toegekend, waarna de auto weer geïmporteerd wordt, maar dan als ‘taxatie-auto met schade’. Zo zou er een mooie BPM-winst geboekt kunnen worden. Los van dat dit nu ook al kan, hoor ik echt zelden van deze handelswijze. Hier moet iets op te verzinnen zijn.
De fiscus zou zich over zijn angst heen moeten zetten dat de hele branche alleen maar de boel wil oplichten.
Al met al acht ik de kans niet groot dat we als branche kunnen rekenen op nieuw en beter beleid. Toch wil er een lans voor breken. De Belastingdienst zou namelijk ook zichzelf een enorm plezier doen door het proces te digitaliseren (en te automatiseren). De besparing zal gelijk zijn aan de hogere rest-BPM-bedragen die uitgekeerd moeten worden. De fiscus zou zich over zijn angst heen moeten zetten dat de hele branche alleen maar de boel wil oplichten. Ja, die paar handelaren met hond en caravan, die zullen altijd creatief blijven. Maar maak voor 98 procent van de handel en 300.000 exportauto’s het leven tien keer gemakkelijker, zeker omdat er vanaf dit jaar ook elektrische auto’s en bestellers bijkomen waarop rest-BPM zit.
Kortom: export = BPM teruggave, digitaal ingediend, gekoppeld met RDW en Belastingdienst. En we leven nog lang en gelukkig.
Rolf Westgeest is de oprichter van eurostocks.com en heeft meer dan 25 jaar ervaring in digitale retail, met kennis van cross border trade. Rolf is podcasthost, columnist en spreker, en staat bekend als automotive-expert en liefhebber.
Door het overstappen van de Vrooam-leden naar PHE verandert de markt van twee naar drie dominante spelers. Dat is gunstig voor het autobedrijf, maar minder gunstig voor de grote onderdelenleveranciers.
Volgens handelaren gebeurt een deel van de exporttransacties nog volledig of deels contant. De export van gebruikte voertuigen bedraagt jaarlijks zo’n 300.000 stuks; enkele ondernemers gaven aan dat circa 10 procent daarvan nog contant wordt afgerekend.
En toen kwam daar, zes weken voor de jaarwisseling, de ‘surprise’ van Sint D66: de verhoging gaat toch niet zo hard door. Geen forse stap, maar 1 procent erbij — volgend jaar 2 procent.
Het is niet toegestaan het verbod te omzeilen door betalingen te splitsen of aankopen via meerdere personen te laten lopen om zo onder de €3.000 te blijven.
Rolf Westgeest
